باده مست

اسرار ازل را نه تو دانی و نه من

وین حرف معما نه تو خوانی و نه من

هست از پس پرده گفتگوی من و تو

چون پرده در افتد نه تو مانی و نه من

گر طالب راه حق شوی ره پیداست

او راست بود با تو، تو گر باشی راست

وانگه که به اخلاص و درون صافی

او را باشی بدان که او نیز تراست

هر چند زکار خود خبردار نه‌ ایم

بیهوده تماشاگر گلزار نه‌ ایم

بر حاشیه‌ کتاب چون نقطه‌ شک

بی کارنه‌ ایم اگر چه در کار نه‌ ایم

هنگام سپیده دم خروس سحری

دانی که چرا همی کند نوحه گری

یعنی که نمودند در آیینه‌ صبح

کز عمر شبی گذشت و تو بی خبری

اندر صف دوستان ما باش و مترس

خاک در آستان ما باش و مترس

گر جمله جهان قصد به جان تو کنند

فارغ دل شو، از آن ما باش و مترس

افغان کردم بر آن فغانم می‌ سوخت

خامش کردم چو خامشانم می‌ سوخت

از جمله کرانه‌ ها برون کرد مرا

رفتم به میان و در میانم می‌ سوخت

من درد ترا ز دست آسان ندهم

دل بر نکنم ز دوست تا جان ندهم

از دوست به یادگار دردی دارم

کان درد به صد هزار درمان ندهم

منابع