حدیث عشق

من بودم دوش و آن بت بنده نواز

از من همه لابه بود و از وی همه ناز

شب رفت و حدیث ما به پایان نرسید

شب را چه گنه حدیث ما بود دراز

آتش عشق

ای عشق به درد تو سری می‌ باید

صید تو ز من قوی‌ تری می‌ باید

من مرغ به یک شعله کبابم بگذار

کین آتش را سمندری می‌ باید